Mijn eigen stekje!

Zo, ik ben net binnen en heb mijn al mijn bloemen in de potten eens lekker verwend.  Ja, die houden daar ook van, net zoals wij vrouwen (en mannen) er allemaal van houden om onszelf zo af en toe even te verwennen.

 

Zo heb ik vorige week mijn benen nog helemaal laten ontharen en zo dadelijk ga ik mijn nagels in een mooi kleurtje lakken. 

 

En mijn haren, tja, die hebben daarnet ook een nieuwe kleur gekregen.  En deze keer met de juiste kleur.  Twee weken heb ik met die andere kleur rondgelopen.  Sommige vonden het best wel mooi maar ik voelde mezelf er niet goed bij, dus hop dan maar de juiste kleur terug erop.  Ja, voor mij hoort dit ook allemaal bij verwennen.

 

 

 Daarna kruip ik lekker mijn bed in met een overheerlijke koffie, misschien nog wel een koekje erbij, en een boek.

 

 

 

Kusjes en tot morgen...

Nee, nu even geen gevloek en getier.  Ik kom zonet uit mijn tuin met mijn eerste oogst frambozen.

 

Tja, en hoor jullie nu al hardop denken "Das ook de moeite niet wat in het kommetje ligt" En ja, dan hebben jullie nog gelijk ook want ik heb al meer dan helft op alvorens ik binnen was.  Heerlijk!!!

En die enkel blauwe besjes kon ik toch niet zielig laten hangen.  Nee die moesten er ook aan. 

Het is net als toen ik nog een tienermeisje was.  Thuis hadden we ook van die bessenstruiken en als ik dan al eens moest gaan plukken had mijn moeder altijd haar antwoord al klaar "Oh, dat valt tegen, ik dacht dat er meer te plukken viel"
Maar ik wist wel beter, de helft was meestal al op.

De jongens kunnen zich zodadelijk verwachten aan een liefdevol ijsje met verse frambozen en voor mezelf een fris glasje witte wijn.

 

 

 

 

 

 

Zo zie je maar dat een dag die erg pijnlijk is toch nog leuk wordt.  Ik zou zo haast gaan denken dat ik het nog ga leren om van de kleine dingen te leren genieten.  Tja, ik ben dan ook veertig geworden en jullie kennen het bekende spreekwoord wel hé

 

Het verstand komt met de jaren.

 

Tja, ik moet het gaan geloven.

Ja, zoals het titeltje is, zo kan ik mijn afgelopen weekend wel omschrijven.

Zaterdag ben ik in de voormiddag samen met Koen naar de Geelse rommel- en groentenmarkt geweest.  Het is er altijd leuk rondwandelen tussen allerlei snuisterijen.  En ja, ik was op zoek naar leuke schoenen of laarzen voor mijn komen 40-jaar-fuif.  De rest van mijn outfit is zo goed als klaar.  Daarna samen gezellig op een terrasje met overheerlijke Italiaanse cappucino.

Dan naar huis want de gekochte nieuwe hosta plantjes kregen het te warm in de volle zon.

Namiddag was het een klein beetje feest voor onze Tuur. De grootouders, peter en meter kwamen langs om een stuk taart te eten. Dus hebben we gans de namiddag genoten op ons terras. Om half zeven was het tijd voor onze Bas om te vertrekken naar de mei-boom-planting.  Hij speelt trompet en moest voor de eerste keer mee het podium op met de plaatselijke fantare.

             

 

 

 

 

 

 

Ik kon dan natuurlijk niet anders dan even naar hem gaan kijken. En het was er best een gezellig ouderwetse sfeer.  Er stonden een paar tafeltjes en men kon er iets drinken.  De fanfare speelde enkele deuntje en er was een volksdansgroep.

 

 

 

 

 

Ik voelde me net in de tijd terug gespoeld. Hadden we dat vooraf geweten hadden we onze plannen aangepast en er een ganse avond gebleven.  Maar thuis stond de barbeque op ons te wachten.  Het was een lange maar heerlijke avond.

 

Zondag heb ik dan een beetje gewerkt in de tuin.  De hosta plantjes moesten trouwens nog geplant worden en ja hoor, onkruid kan ik ook altijd wel wieden.  Al een geluk dat ik ervan kan ontspannen.  En de gazon heb ik eindelijk kunnen bemestten.  Dus die staat binnenkort terug mooi groen.

 

 

 

 

 

 

En nu, nu is de maandag ook al bijna voorbij.  Vandaag ga ik nog eens mee op vrouwenavond.  Het is lang geleden en ik kijk er naar uit.  Ook al ben ik moe, ik ben het verplicht tegenover mijn vriendinnen, vind ik, want nu is het echt wel lang geleden.

Bedankt allemaal... danzij sommige onder jullie bloggers is mijn blogje al aardig wat verfraaid.  Maar jullie tips en weetjes blijven uiteraard welkom.  Ik ben  nog volop aan het zoeken op internet om al het nodig te vinden. Het is niet altijd even gemakkelijk maar het zal me wel lukken.

Vandaag heb ik het een dagje rustig gehouden en mijn polsen de nodig rust gegeven die ze vragen, want de pijn is soms echt niet uit te houden.  Maar het is niet gemakkelijk, want stilzitten is echt niets voor mij. 

Misschien dat ik morgen toch ga proberen om een nieuw bloemstukje te maken om hier thuis te zetten.  Tja, bloemschikken en de tuin aanleggen en onderhouden zijn mijn favoriette hobby's.  Ik kan dan ook hele uren in de tuin doorbrengen.  En het leuke aan het bloemschikken is dat ik nu al veel materiaal uit mijn eigen tuin kan halen.  Toen ik enkele jaren geleden hiermee begon was dat iets anders.  Toen moest ik altijd naar de winkel of op ronde om materiaal te zoeken.  Het plezante vind ik ook telkens dat je met weinig geld uit te geven, toch ook heel mooie resultaten kan bekomen.  Ik maak soms iets na dat ik ergens gezien heb maar pas het dan een beetje aan naar mijn eigen smaak en goesting.  Maar meestal gebruikt ik mijn eigen fantasie en dat vinden ze hier thuis meestal nog het mooiste. 

Eigenlijk moet ik toegeven dat het door het webblog van Angélique gekomen is dat ik mijn eigen blogje ben begonnen.  En ik denk er dan ook aan om binnenkort ook mijn eigen bloem- en tuinblogje op te zetten.  Ik ben dan nu ook nog volop al het nodige materiaal bij elkaar aan het zoeken. 

Op die manier kan ik dan al mijn tips en weetjes ook met jullie delen ...

Geniet van jullie zaterdagavond en morgen ben ik er weer....

 

Ik heb vandaag een dagje vrij.  Ik zal me dan ook maar een beetje rustig bezig houden want ik zit hier nog met twee ontstoken polsen.  Hoewel de zon hier schijnt en ik me moet bedwingen om niet buiten te gaan werken.  Maar ja, ik zou het waarschijnlijk niet kunnen. 

Gisterenavond zijn er voor onze Bas en Tuur elk een vriendje blijven slapen en ze blijven de ganse dag hier spelen. Momenteel lopen ze hier buiten rond met de nodig leger-uitrustingen aan en ze spelen oorlog.  Typisch een echt jongens spel.  Maar ja, het zal ze goed doen eens lekker buiten ravotten.  Dat zouden ze eigenlijk een keer meer moeten doen.  Ik weet dat ik als kind ook tijdens de vakanties heel vaak buiten speelde met allerlei vriendinnen.  Dat gebeurt tegenwoordig veel te weinig.  De kinderen zitten te vaak binnen voor TV, playstation, computer,... noem maar op, ze hebben het.  En vaak zijn we daar zelf mee schuldig aan.  Gelukkig bestaat er ook nog zoiets als gezelschapspelen.  En al goed dat die hier ook nog wel eens uit de kast worden gehaald als er vriendjes zijn. 

Ik zou nog uren kunnen verder vertellen maar mijn polsen roepen al om halt!

Ik heb ook bij enkele een reactie geplaatst met de vraag om mij enkele tips of weetjes door te geven zodat ik mijn blogje ook wat kan opvrolijken.  Hopelijk krijg ik hier wat reacties op en kan ik weldra aan de slag gaan. Ideetjes heb ik al genoeg, alleen weet ik nog niet hoe ik het allemaal moet verwezenlijken.

Ik wacht dus op jullie hulp allemaal.  Alvast bedankt....

Ik heb eindelijk nog eens een nacht goed kunnen doorslapen, ondanks de pijn die ik heb.  Nu is het geen pijn aan mijn hart maar mijn polsen.  Ik had het kunnen denken.  Eén dag werken in de tuin en mijn twee polsen zijn ontstoken.  Ik kan mijn vingers bijna niet begewegen van de pijn. Het kost me dan ook enorm veel moeite om dit berichtje in te typen.  Maar het is omdat ik me goed voel dat ik dit doe.  Het is waarschijnlijk de buitenlucht geweest die me zo goed heeft doen slapen. 

Ik ben vanmorgen al naar de markt geweest om wat groenten en fruit te kopen en kon het niet laten om ook enkele bloemen te kopen.  Primula's en hyacinten.  De zon is buiten dus wil ik ze ook binnen.  Zo heb ik gisteren ook nog een grote krans van eucaliptisch gemaakt en heel het huis geurt ernaar.  Heerlijk gewoon.  Ik ben blij dat ik stilaan terug de oude Margo word en het hier terug gezellig wil maken in en rond ons huis. Want dat is het en zal het altijd blijven....

Tja, ik moet toegeven, mooi is het wel als alles wit ziet buiten.  Maar als je erdoor moet en vastzit in het verkeer is het al heel wat minder mooi.  Geef mij maar de zon...

Vanmorgen heb ik Bas en Tuur naar school gebracht.  Soms vinden ze zichzelf nog zo klein dat ze gebracht willen worden, ook al wonen we op vijf minuten fietsen van de basisschool.  En ja, op donderdag kan ik dat omdat ik dan pas om tien uur begin te werken. Dus heb ik ze vanmorgen maar lekker verwend want vanavond liggen ze al in hun bedje als ik thuiskom van mijn werk. Vandaag heb ik het er wel moeilijk mee omdat ik gisteren ook al laat heb moeten werken. 

Vroeger had ik het er minder moeilijk mee dan tegenwoordig.  Ik ben een echte huismus aan het worden. Ik kan best genieten van gewoon een dagje en avond thuis zijn.  De kaarsjes aanstekken een leuk muziekje, lekker bij elkaar op de sofa.  En dan het haardvuur aansteken.  Tja, daar lachen Koen en ik altijd mee, want dat hebben we niet.  Misschien dat een inbouwkachel er nog komt, we zien wel.  Er zijn nog zoveel dingen aan ons huisje dat nog niet helemaal in orde is.  Als onze relatie terug wat steviger is gaan we daar zeker werk van maken.  We willen nu ALLEBEI er een echte thuis van maken voor onze jongens terwijl dit in het verleden alleen maar mijn wens was.  Nu gaan we er samen voor... Ons huis moet en zal een thuis worden.....voor Koen en mij maar ook vooral voor Stan, Bas en Tuur en natuurlijk hoort onze Sloebas daar ook bij.